Fury vs Whyte: Alles wat je weten moet over dit monstergevecht

Hoewel het een dwaze regel is, maakt het feit dat je de nummer 1 titel uitdager bent in de ogen van de WBC, niet automatisch dat je officieel verplicht bent om te vechten. Men moet ook niet vergeten dat Whyte de laatste eliminatie wedstrijden afwees, een kans tegen Anthony Joshua, en verloor van Alexander Povetkin tijdens zijn periode als leidende uitdager.

Wat echter niet kan worden ontkend, is dat Whyte zijn kans al lang heeft verdiend. Er zijn verschillende dingen gebeurd om het te voorkomen; overwegend Fury's lange rivaliteit met voormalig titelhouder Deontay Wilder die terugging tot 2018. Nadat contracten rematch na rematch eisten, kwam dit pas eind vorig jaar tot een einde.

Uiteindelijk werden er beursbiedingen voor Fury vs Whyte geeist door de WBC. Die beursbiedingen, na vier keer uitstel, vonden plaats in januari en werden gewonnen door Queensberry Promotions van Frank Warren. Warren zal het gevecht op 23 april organiseren in het Wembley Stadium en vorige week was het evenement uitverkocht. De belangstelling voor deze wedstrijd is enorm.

Voordat ze rivalen werden, hadden Whyte en Fury een respectvolle relatie. Dat is om voor de hand liggende redenen veranderd, maar wat er ook is gezegd of zal worden gezegd, dit is geen wraak wedstrijd. In het licht van de afwezigheid van Oleksandr Usyk in het boksen om voor Oekraïne te vechten, wat de toekomst van Joshua in onzekerheid stort, is Fury tegen Whyte de beste wedstrijd die de zwaargewicht divisie op dit moment kan maken.

Enorm vanuit Brits perspectief. In een volgepakt Wembley-stadion zullen twee van de beste zwaargewichten ter wereld strijden in het soort gevecht dat een serieuze cross-over aantrekkingskracht heeft. Het is nu al het grootste evenement in het VK sinds Anthony Joshua en Wladimir Klitschko vijf jaar geleden een gigantische confrontatie aangingen. Als je kijkt naar Fury's wereldwijde faam en Whyte's aantrekkingskracht op de kassa, zou deze wedstrijd nog groter kunnen zijn (gaat verder onder video).

Dit zal ook een goede maatstaf zijn voor Fury's status in de geschiedenis. Whyte is pas zijn derde tegenstander op elite-niveau en hoewel zijn grootste overwinningen op Klitschko en Deontay Wilder op enig moment tot de beste van een Brit behoren. Is het eerlijk om te zeggen dat zijn uitdager meer vuisten van topklasse tegenover zich heeft gehad dan Fury.

Verwacht dat de marketeers hierin overdrive gaan, en terecht. We moeten terug naar de wedstrijd van 1993 tussen Lennox Lewis en Frank Bruno voor een volledig Brits zwaargewicht gevecht. Dat in Groot-Brittannië wordt gehouden dat overeenkomt met die tussen Fury en Whyte.

Tyson Fury is in zijn professionele carrière zes keer geëerd als kampioen. Vier keer in gevechten met Wilder. Dat is ontzettend veel voor een regerend wereldkampioen zwaargewicht. Hoewel hij over het algemeen ongrijpbaar is, kan zijn focus zelfs in de grootste wedstrijden afnemen. Het idee dat Whyte hem geen pijn kan doen, is dan ook misplaatst. De rechterstoot van Whyte lijkt zeker een gevaar. Voeg daarbij het feit dat hij een betere afmaker is dan Wilder.

Whyte is zelf niet bepaald feilbaar. Hij is twee keer uitgeschakeld, door Joshua en Povetkin, en werd bijna gestopt door Joseph Parker. Zelfs nu zijn er momenten waarop hij eruitziet als een werk in uitvoering. Tegen iemand die zo slim en listig is als Fury, kan Whyte moeite hebben om door te dringen. Je hoeft alleen maar te kijken naar Whyte die Robert Helenius ronde na ronde achtervolgde als bewijs (gaat verder onder video).

Fury gaat naar neer, maar hij staat altijd op. Niet alleen dat, hij staat op en is bijna onmiddellijk helder in zijn hoofd. Hem pijn doen is één ding, hem in pijn houden is iets anders. Hoewel Fury de belangstelling voor deze wedstrijd voorspelbaar heeft doen toenemen, zweeg Whyte en was afwezig bij de eerste persconferentie om de wedstrijd vorige week te promoten.

De uitdager zou bang zijn bang, zeggen critici. Dit lijkt echter onwaarschijnlijk. Whyte is voor geen enkele vechter bang, maar zal ongetwijfeld hebben gezien dat Fury zijn eerdere grote rivalen, zoals Klitschko, Wilder en Derek Chisora, vanaf het begin in een psychologische oorlog mee nam. Met dat in gedachten doet Whyte er verstandig aan om het schreeuwen en beledigen in dit stadium alleen aan Fury te laten.

De verleiding is groot om aan te nemen dat Fury – na twee bombastische overwinningen op Wilder in 2020 en 2021, op 33-jarige leeftijd op het hoogtepunt van zijn carrière is. Dat zou best waar kunnen zijn; zonder twijfel is deze nieuwe zoek-en-vernietig Fury een bloeddorstige wilde. Maar we moeten ook overwegen of hij nu voet bij stuk houdt en meer risico's neemt vanwege zijn voortschrijdende jaren. Tyson Fury blijft de meest veelzijdige vechter in de hele zwaargewicht divisie.

Velen zullen je vertellen dat Whyte ook midden in zijn bloei zit. En net als Fury zou hij dat kunnen zijn. Maar om hem te veroordelen op de wraakactie van een werkelijk trieste Povetkin, bijna een jaar geleden, is misschien misleidend. Hij heeft sinds 2015 in depressies gezeten, het soort dat niets doet voor een lang leven. Als ze dat nog niet hebben gedaan, zullen ze hun tol eisen. Wat echter onbetwistbaar blijft, is zijn soms verbazingwekkende wil om te winnen en zijn aanzienlijke kracht.

De kansen van Fury om te winnen zien er in dit stadium goed uit. Whyte, is wat je een 'live underdog' zou kunnen noemen. Hoewel we kunnen kijken naar de interesse rond deze wedstrijd en betreuren hoeveel groter het zou zijn geweest als Fury en Joshua vorig jaar samen waren gekomen, blijft de waarheid dat Fury tegen Whyte een gevecht zal zijn om van te genieten.